Sinds De Sleuteldrager is verschenen, heb ik al heel wat exemplaren mogen signeren. Een beetje tot mijn verbazing, moet ik zeggen. Ik begrijp niet altijd wat een signatuur van de auteur toevoegt. Wil de lezer een handtekening omdat hij of zij het echt leuk vindt om te hebben? Of omdat hij of zij denkt dat de auteur het leuk vindt om te doen?

Afgelopen maandag had ik mijn boekpresentatie. Wat een dag. Wat een briljante dag! Een tafel vol boeken, waarvan ik de eerste 100 stuks ook genummerd had. Voor wie al eerder een boek had gereserveerd, of wie belangrijk was geweest in het proces, had ik exemplaren gereserveerd. En alvast wat in geschreven. Iedereen wilde het boek gesigneerd hebben. Ik grapte er wat over: “Goed bewaren hoor. Als ik later beroemd ben, is dit boek veel geld waard.” Maar de meesten leken het echt leuk te vinden dat ik er wat in had gezet.

Maakt het, voor de toekomst, eigenlijk uit dat een boek gesigneerd is? In het algemeen lijken door de auteur gesigneerde boeken een hogere emotionele (en vaak ook financiële) waarde te hebben dan niet-gesigneerde boeken. Ik las ook dat een gesigneerde latere druk meer waard kan zijn dan een ongesigneerde eerste druk. Dat geldt uiteraard alleen voor boeken die een zekere status hebben bereikt. Dus wiens auteur bekendheid geniet of als het boek een bestseller is geworden of verfilmd is.

De financiële waarde wordt dan vastgesteld door hoe belangrijk of bekend de schrijver echt is, en of deze persoon veel gesigneerd heeft. Sommige auteurs signeerden hun boeken zelden, wat hun handtekeningen een hoge verzamelwaarde geeft. Zo werd voor een bijzonder goed geconserveerd én gesigneerd exemplaar van James Joyce’s Ulysses in 2004 nog bijna 300.000 euro neergeteld bij Sotheby’s in New York. Het duurste gesigneerde boek uit onze contreien, is Villa des Roses van Willem Elsschot. Dat werd verkocht voor 12.000 euro.

Dit alles is volstrekt niet relevant als de schrijver of het boek niet bekend wordt. Of als je het boek gewoon lekker zelf wilt houden en er niet over peinst om het te verkopen. Ik signeer mijn eerste 100 exemplaren en daarna zie ik het wel. Misschien ga ik nog een keer een lezing geven in een boekhandel en wil iemand een handtekening. Of sta ik op een beurs bij mijn uitgever en wordt erom gevraagd. Ik doe het met liefde.

Het boek met nummer 1 (van 100) heb ik overigens zelf gehouden. Ik kwam er net op tijd achter dat ik die zelf wel wilde hebben. Gesigneerd, dat dan wel.

Volgende week: Je boek in de boekhandel?