De kwaliteitseisen van uitgevers voor het toesturen van mijn manuscript, zetten mij behoorlijk aan het denken. Heb ik al redactie gedaan (nee), met welke schrijfcoach heb ik gewerkt (niet), heb ik al een plan om mijn boek te promoten? Plannen zat, maar nauwelijks concreet. Ik spreek mijzelf streng toe. Neem ik mijn verhaal serieus? Absoluut. Aan de slag, dan!

Redactie komt kennelijk in verschillende vormen. Je hebt een woordredacteur, iemand die letterlijk alle fouten eruit haalt en een verhaalredacteur, die het inhoudelijk beoordeelt. Je hebt er nog meer, maar laat ik het bij deze twee houden vandaag.

Norma, één van mijn beste vriendinnen, is behoorlijk meedogenloos als het gaat om taal. Ze ziet iedere punt en komma die verkeerd staat en heeft er (gelukkig) ook geen moeite mee om dat mij te vertellen. We gaan al een tijdje mee, samen. Wil zij misschien…? Ze wil. Het is bijna gênant wat ze nog allemaal vindt. En dat na al die proeflezers hè? Ik sla weer aan het herschrijven. Zucht.

Volgende stap is een verhaalredacteur, iemand die niet gehinderd wordt door familie- of vriendschapsbanden. Ik kom uit bij Sanne Visch van Pen & Inkt. Dat kost wat hoor. Maar ja, ik ben serieus hè?

Sanne duikt erin, zegt afspraken af om door te kunnen lezen en komt boven met een schittering in haar ogen. “Even een kort bericht; ik ben bezig met je manuscript en ik vind het echt onwijs goed! Wat schrijf je sterk en wat een spannend, boeiend verhaal! Echt een mooie klus!” Ze geeft suggesties, vraagt regelmatig: “Wat bedoel je daarmee?” en haalt er vreemde zinsconstructies uit. Ze sluit af met: “Wat een prachtig verhaal! Ik kijk nu al uit naar het vervolg!” Met blozende wangen van plezier ga ik weer aan het herschrijven.

Intussen lees ik mij drie slagen in de rondte op internet, volg uitgevers en auteurs, doe workshops over het promoten van je boek en bedenk mij dan dat ik echt eens wat mensen uit het vak moet gaan ontmoeten. Vooral om erachter komen wat een uitgever nou écht belangrijk vindt. Dus meld ik mij aan voor een landelijke Uitgeversdag. Een dag voor hoopvolle schrijvers die verleid worden om zich in te schrijven zodat ze hun manuscript bij een uitgever kunnen pitchen. En er staan genoeg uitgevers op de sprekerslijst. Ik heb er één in mijn vizier. Eén van de zes op mijn lijst komt die dag! Daar moet ik naartoe.

Het wordt een leerzame dag vól emoties. Plezier omdat Sanne ook één van de sprekers is, teleurstelling omdat de uitgever zich laat vervangen en zelfs verbijstering als een aanwezige bekende auteur mij laat weten dat het aantal woorden in De Sleuteldrager echt véél te weinig is. Ik was een beetje van slag daardoor.

Ik heb er een mooie dag van gemaakt hoor. Ik heb mijn verhaal mogen pitchen bij de vervanger (lees vooral het volgende blog!) en heb kennisgemaakt met andere schrijvers in wording. En ja, ik ben naderhand best jaloers geweest toen één van hen binnen no-time een contract tekende bij een uitgever en de ander, heel stoer, voor self-publishing koos. Ik moest nog wat langer wachten. Heel wat langer.

Volgende week: Op weg naar een Uitgever!