We zijn bezig, ja echt waar, met de vertaling van De Sleuteldrager in het Engels. Ergens dit voorjaar ziet The Keykeeper het daglicht. Hoe gaaf is dat? How very exciting! Niet voor de Engelse markt hoor, hoewel ik hoop dat een Engelse uitgever een keer belangstelling heeft. Maar om uit te geven hier in Nederland.

Er is iets gaande in boekenland en dat is dat steeds meer tieners en twintigers gaan lezen. Tegen alle verwachtingen in, neemt de verkoop van boeken in die leeftijdscategorie enorm toe. Dat wordt grotendeels beïnvloed door BookTok, een onderdeel van TikTok. Wat ze noemen ‘influencers’ zijn daarop actief met het recenseren van boeken die zij gelezen hebben. Aangezien sommige van die influencers duizenden volgers hebben, kan je begrijpen dat een positief beoordeeld boek grif wordt afgenomen. Het enige is, het zijn altijd Engelse boeken.

Uit onderzoek komt naar voren dat de Nederlandse tieners en twintigers vaak beter Engels spreken dan Nederlands. Ze zijn opgegroeid met films, muziek, vlogs en podcasts in het Engels. In het afgelopen jaar heb ik op diverse beurzen en in boekhandels gestaan om mijn boek te promoten. En iedere keer zie ik die jongelui rechtsreeks op de Engelse boeken afstevenen. De meeste boekhandels hebben inmiddels hun sectie Engelse boeken verdubbeld. Daar wil ik dus tussen staan.  

Ik zorg zelf voor de vertaling. En ik snap dat degene die mij kennen – of de achterkant van mijn boek hebben gelezen – denken dat dat een eitje is. Ik heb notabene in Engeland Engelse Taal- en Letterkunde gestudeerd en ben heel vaak naar Engeland op vakantie geweest. Engeland is zó het land van mijn hart dat De Sleuteldrager er zich in afspeelt. Easy peasy. Nou, niet dus.

Ten eerste blijkt dat die studie een eeuw geleden was en dat ik héél veel vergeten ben. Ten tweede is grammatica nooit mijn sterkste kant geweest en ten derde is proper English soms best verwarrend. In De Sleuteldrager heb ik voorbeelden gebruikt van het verschil tussen Nederland en Engeland. In boek 2 (Sleutel tot Wraak verschijnt ook dit voorjaar) zit een geweldige scene waarin die verschillen op humoristische wijze worden vergroot.

De verwarring zit in het taalgebruik. In Engeland noemen ze de begane grond first floor en de eerste verdieping second floor. De WC wordt daar niet Restroom genoemd (dat blijkt Amerikaans te zijn), maar wel Cloakroom of Bathroom, Loo, Lavatory, Toilet, The Ladies, The John. Wat wij een appartement noemen, noemen ze daar een flat. Een notaris is geen notary, maar een solicitor. Sneakers zijn trainers, een lange broek geen pants maar trousers en een kledingkast geen closet maar wardrobe.

Ik heb hulp gezocht bij mijn goede vriendin Amanda. Ze is Engelse, heeft een prachtig taalgebruik en is lerares Engels geweest. Hoofdstuk voor hoofdstuk, zin voor zin, wordt door haar verbeterd en aangepast. Zoals het hoort is zij als Engelse beleefder dan ik als Nederlander. Het gevloek van Finlay of Damier, wat ik vertaal naar Bloody hell, krijgt andere suggesties. We zijn nu halverwege en aangekomen bij de seksscènes. Onze vriendschap krijgt een bepaalde verdieping, kan ik je zeggen. Hoe we wat noemen, laat ik voor nu in het midden. Als je het echt wilt weten: reserveer vooral een exemplaar van The Keykeeper.