In mijn vorige blogs ging ik maar door over inspiratie, proeflezers, kritiek en herschrijven. Mijn vaste proeflezer (dankjewel, lieve zus) gaf – in haar rol als blanco lezer – terecht commentaar: “Leuk hoor, maar waar gáát dat boek eigenlijk over?!”
Sinds het ontstaan van De Sleuteldrager is dat altijd het eerste wat mensen vragen. Waar gaat het over? Nou, er zijn meerdere hoofdpersonen, twee door elkaar lopende plots, twee landen, spanning, moord, sex, bijzondere krachten en gaven en de Halfweg, Kai en Mara.
Ik hoor je “Huh?” hier helemaal. Heb je enig idee hoe moeilijk het is om een boek samen te vatten in een paar zinnen? Zinnen die je als pitch kunt gebruiken bij een uitgever (lees vooral de volgende blogs!) of het stuk tekst voor de achterflap. Want het moet boeiend zijn, intrigerend, spannend en zó pakkend dat degene die het leest meteen naar de online boekwinkel rent om het te bestellen. Of meteen weet dat het boek niets voor hem of haar is, dat komt ook voor.
Toen ik het boek nog aan het schrijven was, zei ik altijd: “Het boek gaat over moord en mooie mannen.” Kort en krachtig, dacht ik, intrigerend.
Er werd in mijn hoofd honend om gelachen, vooral door Damier, de bad-guy in het verhaal. Oké, ik probeerde het opnieuw: “Wat als het accepteren van het onmogelijke, het verschil maakt tussen leven en dood?” Die vond ik zelf eigenlijk best aardig. Ik zag echter mijn hoofdpersoon Finlay misnoegd zijn knappe hoofd schudden. Lastig hoor, die kerels die een eigen leven gaan leiden zodra je ze gecreëerd hebt.
Tientallen pogingen en het volgen van enkele workshops later (er zijn écht workshops waarin je leert om een flaptekst te schrijven!) ben ik er nog steeds niet uit. Ik kan schrijven wat ik wil maar het is nooit goed genoeg. En weet je wat? Totdat iemand het beter weet, doe je het er maar mee. Hier is het:
“De Schotse rechercheur Moordzaken, Finlay Reid, krijgt op zijn 33e verjaardag onverwacht de gave om in iemands gedachten te komen. Een gave bedoeld om de Halfweg, de mensen die na hun dood hulpeloos blijven rondlopen, te helpen om door te gaan.
Hij weigert koppig die gave te gaan gebruiken, hij heeft genoeg aan zijn hoofd met het onderzoek naar de brute moord op een Engelse wetenschapper. Diens aantrekkelijke vrouw, de half Nederlandse Robyn Ashton, is hoofdverdachte. En vermist.
Tijdens het onderzoek wordt hij echter op pijnlijke wijze geconfronteerd met Damier, een levensgevaarlijke crimineel, die zich niet laat hinderen door het feit dat hij al dood is. Finlay moet met grote tegenzin zijn gave gaan inzetten om het complot achter de moord te doorgronden. En om het zelf te overleven.”
Wat vinden jullie? Hoor ik jullie al rennen?
Volgende week: Duik in een nieuwe wereld
16 reacties
Alle vertrouwen dat dit een prachtboek is, Charlotte. Ik zie er naar uit.
Dankjewel Bert, wat leuk om te horen en dat je mijn blog hebt gelezen!
Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, de verschillende verhaallijnen en dimensies, het komt nu al mysterieus en intrigerend over zoals je schrijft!
Dag Rosa, dankjewel voor je reactie! En wat fijn om te lezen dat je nieuwsgierig bent geworden. Superleuk.
Net zo verrassend als gisteren langs het kanaal ( kan geen toeval zijn )
Ik heb met veel interesse en genoegen zitten lezen.
Ben getriggerd !
Dag Will, het was zo leuk om je weer tegen te komen! En wat leuk om te lezen dat je getriggerd bent.
Weer erg boeiend om te lezen! Met zo’n flaptekst zou ik het ook kopen! En niet teleurgesteld zijn na lezing, want dat gebeurt ook nog wel eens. De vlag dekt de lading!
Vanuit jou, als behoorlijk kritische proeflezer, is dat een groot compliment! Dankjewel.
Prachtig om in je blog al te lezen hoe jouw gecreëerde karakters zo tot leven komen, bijna tastbaar. Knap hoor.
Alex, ze bemoeien zich inmiddels overal mee.
Ik als niet-fantasy lezer ben toch wel heel nieuwsgierig hoor……
Wow, Marga. Als ik zelfs een niet-fantasy lezer nieuwsgierig kan maken…
Wat ik leuk aan je blog vind, is de achtergrondinformatie over “het proces”.
Als kunstschilder heb ik ook sltijd “een verhaal” maar er zijn maar betrekkelijk weinig gelegenheden om dat te vertellen.
Ik heb je boek van A tot Z gelezen met de gedachte in mn achterhoofd: “Daar zat mijn zus dan, avond aan avond te zwoegen op een punt of een komma” en hoewel je best wel hebt uitgelegd hoe het proces tot stand kwam, vind ik de blog een dikke plus.
Ik HOOR je het ook letterlijk zeggen trouwens 😊
Petje af weer!
Dag Han, jij hebt een wezenlijke bijdrage geleverd als proeflezer! En zo geweldig om te horen dat je de blog leuk vind. Ik had, net als jij als kunstschilder, nooit gedacht dat de persoon erachter ook het verhaal moest of kon vertellen. Dat mensen dat wilde horen. Kennelijk had ik het mis.
Nou, rennen naar de online boekwinkel hoeft gelukkig niet, dus dat scheelt. Nu al teveel oliebollen in mijn buik…
Maar als je boek met zo lekker leest als je blogs, ga ik op die knop drukken!
Klinkt goed, die oliebollen. En dank voor je reactie én je aanvraag voor een gesigneerd exemplaar. Want ik denk dat mijn boek straks net zo lekker leest als mijn blogs. Haha, dat moet ik wel zeggen, hè?