Het zweet parelt op mijn voorhoofd en ijzige tintelingen kruipen over mijn rug. Mijn adem stokt, mijn hart slaat over en begint vervolgens als een razende te kloppen. In mijn hoofd raast een storm. Woest schudt die mij heen en weer en maakt dat gedachten van voor naar achteren en opeens weer terugschieten. Het voelt… het voelt alsof er iets staat te gebeuren wat misschien wel groter is dan ik aankan. En weet je, dat is het precies. Want wat eraan komt? Mijn tweede boek.

Ik kan je teleurgestelde zucht bijna horen. Is dat alles? Is dat waar al deze emoties, tintelingen en stormen voor nodig zijn? Dat weet iedereen toch al, van dat boek? Je had gedacht, misschien gehoopt, dat het om een spannende nieuwe scene zou gaan, een voorpoefje van een gruwelijke ontmoeting met Damier. Nou, laat ik je in die zin geruststellen, dat zit er ook aan te komen. In boek 2.

Ik neem jullie in mijn blogs vaak mee in de wereld van mijzelf als nieuwe schrijver. Waar ik tegenaan loop, wat ik tegenkom, wat wel en niet lukt. Maar wat ik nu voel, wat er nu in mij gebeurt, lijkt op een storm van onzekerheid. Hebben jullie enig idee hoe spannend het is om je werk aan te bieden en dan af te wachten wat mensen ervan vinden? Of ze het boek gaan kopen. En iedereen geeft zijn mening hè? Vrienden, familie, bekenden en totale onbekenden op het internet. Heerlijk als die mening positief is, pijnlijk als dat niet het geval is. Het afwachten tot ik het weet is slopend. Zou ik dat bij mijn derde boek ook hebben, denk je? Bij het vijfde?

Over een paar weken is hij er, Sleutel tot Wraak. In de afgelopen maanden zijn er twee professionele redacteuren doorheen gegaan om, samen met mij, het verhaal sterker te maken, er diepere lagen in aan te brengen, het nóg spannender te maken. Mijn proeflezers waren enthousiast en mijn uitgever is ook niet gek, die weet dat ik een verhaal kan schrijven. Maar straks komt het boek uit en ligt het wederom niet in de winkel, net als De Sleuteldrager. Wie koopt mijn boek als niemand weet dat het er is? Of nog erger, wat als het niet goed is? Wat als iemand het wél koopt en dan zegt dat het ‘wel aardig’ was? Of slecht?

De storm in mijn hoofd is ook bezig om allerlei acties te verzinnen waarmee ik mijn boek onder de aandacht kan brengen. De boekpresentatie straks bij mij thuis, een leuk radio-interview, signeersessies bij boekhandels, met de uitgever mee naar een grote beurs. Je zult mij daar treffen met een enthousiasme en zelfverzekerdheid die mijn angst weerspreekt. Maar jullie, de lezers van mijn blog, weten nu dat onder die laag iemand zit te bibberen met het zweet op haar voorhoofd en met ijzige tintelingen over haar rug. En natuurlijk heeft het mij geïnspireerd tot een gruwelijke scene met Damier.