Hoe meer je schrijft, hoe beter je wordt. Mits je openstaat voor kritiek en verbeteringen. Eén van de uitvindingen waar je in dat geval veel aan hebt is de schrijfwedstrijd. Vooral als daar jurycommentaar wordt gegeven. In de genres waar ik in schrijf zijn er genoeg wedstrijden waar ik aan mee kan doen. Sommige passen niet bij mij, bijvoorbeeld als een verhaal maar 500 woorden mag bevatten. Of waar een thema bij staat wat mij niet aanspreekt zoals Zonnige zomervakantie of Liefde in Griekenland.

Welke mij enorm aanspreekt is de Harland Awards van Hebban. Hebban is een grote online community waar boeken besproken en gerecenseerd worden. De jaarlijkse Harland Awards is een belangrijke schrijfwedstrijd in het speculatieve genre oftewel in fantasy, sciencefiction of horror. Alle ingezonden verhalen worden eerst door een paar leden van de publieksjury gelezen en van commentaar en een waardering voorzien. De 10 hoogst genoteerde verhalen worden vervolgens becommentarieerd en beoordeeld door een vakjury. En het mooiste: of je nou op plek 187 of op 21 eindigt, je krijgt al het commentaar toegestuurd. Dat is nuttige feedback.

In 2020 schreef ik mijn eerste kortverhaal: Hotel des Doods, waarin Finlay een moord onderzoekt in een zorghotel. Ook hier gebruikte ik de Halfweg, Kai en de bovennatuurlijke gaven van Finlay. Ik vond het wel ingewikkeld om al die onderdelen in een kortverhaal te stoppen, merkte ik. Ik vrees dat het te veel is en afleidt van het moordonderzoek en de – zoals meestal bij mij – plottwist. Ik was dus benieuwd naar de feedback en hoopte heel hard dat ik in ieder geval bij de eerste 100 terechtkwam.

Tot mijn verbijstering kwam ik zelfs op de shortlist terecht! En eindigde uiteindelijk op de 8^e plaats van de ruim 180 inzendingen. Geen publicatie maar toch supertrots. Ik was benieuwd naar de feedback.

De publieksjury bleek enthousiast en had mijn verhaal hoog gewaardeerd.
“Goede onderhuidse spanning door wisselwerking tussen leven en dood. Houdt de aandacht vast door bondige schrijfstijl hoewel die soms iets te bondig is. Er mag meer omschreven worden qua opbouw van de wereld. Maakt van een psychologische thriller een paranormale urban fantasy thriller. Verhaal blijft hangen, ook na een paar dagen. Een concept om meer mee te doen.”

“Hotel des Doods is goed geschreven en zit uitstekend in elkaar. Fantasy-elementen zijn naadloos in een crimeverhaal verwerkt. De Kai geven het verhaal niet alleen iets extra’s, ze zijn ook echt onmisbaar voor het verhaal. De schrijver weet de aandacht goed af te leiden van wie de echte moordenaar is en hierdoor weet het einde te verrassen. Een indrukwekkend verhaal dat na het lezen nog bij de lezer nasluimert.”

De vakjury beoordeelt de tien hoogst genoteerde verhalen. En is een stuk kritischer.
“Stijl, tempo, plot, dosering van verhaalelementen, redelijk afgeronde personages, het is allemaal van een robuustheid die doet vermoeden dat de auteur behoorlijk ervaren is.”

“Er zitten wat slordigheden in, zo zijn er te veel Kai voor één kortverhaal, wordt het nooit duidelijk waarom meneer Smith achterstevoren spreekt en is niet goed uitgewerkt waarom Jax’ moeder zo anders reageert.”

“Charlottes taalgebruik heeft weinig bijzonders te bieden en dialogen klinken vaak geforceerd. Zonder goede reden speelt dit verhaal zich af in Engeland, terwijl het juist zo mooi binnen de Nederlandse samenleving had gepast.”

Oef, de vakjury is duidelijk minder enthousiast dan de publieksjury. Ik leer er wel het meest van ook al heb ik moeite met sommige kritiekpunten. En daarmee kom ik terug op de eerste zin van dit blog: hoe meer je schrijft, hoe beter je wordt. Mits je openstaat voor kritiek en verbeteringen.

Het verhaal uit 2020 staat in zijn geheel op mijn website. Ik sta open voor jullie kritiek en verbeteringen. 🙂

Lees het hier: https://charlottedewinter.nl/boeken/hotel-des-doods/

Volgende week: Een valse naam